Hej, Kohë të humba kot.
Numëroj hapat e fundit të ikjes tënde.
Vërej tek zhdukesh lehtë, lehtë.
Ti, merrë me vete çdo kujtim.
Merri mbremjet e syve me lot.
Ditet e pritjes me ankth.
Merri shpresat shekullore që me shoqëruan.
Merri dhimbjet e shpirtit tim.
Të pashë tek largoheshe ngadalë o Kohë.
Ule shikimin poshtë, shfaqe dhembshuri.
Me shikove përvajshëm por pa lotë.
Kohë, gjithmonë kam dashur të të ndalë.
Të bisedoja një çast me ty sy me sy.
Të gjitha metaforat e jetës sime t'i shndërroja në realitet.
Por sot gëzohem që ike.
Do lirohem nga burgu i qenies sime.
Pra ikë o Kohë.
Merre shikimin e fundit.
Merre edhe fjalën e fundit
që KURRË NUK U THA.
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!