Дневник пользователя tekuna851

tekuna851
35, Тбилиси, Грузия




*არ მინდა, ვინმეს ძალიან დავუახლოვდე, რადგან არ მსურს, ვინმემ იცოდეს, რას ვგრძნობ და რას ვფიქრობ.

*პანკ-როკი უნდა ნიშნავდეს თავისუფლებას, იმის სურვილს, რომ აკეთო, რაც გინდა

*ბევრი ჩემი სიმღერა ჩემს შინაგან მდგომარეობას ასახავს. თუმცა ბევრ მათგანს ჩემს ცხოვრებასთან საერთო არაფერი აქვს.



"მიდიან,მიდიან....სად მიდიან? ალბათ იქ უკეთესია სადაც მიდიან.რამდენი რამ დამიგროვდა სათქმელი...თითქოს ჩემს თავს აღარ ვეკუთნი.... იყო დრო, როცა ერთად ვიყავით, არის დრო, როცა ერთად აღარ ვართ. მოვა დრო, როცა ერთად ვიქნებით. ჩვენ ყველანი პირობითობის ოკეანეში ვტივტივებთ"

"მათხოვრის გამოწვდილი ხელი უფრო დიდ სიმართლეს მეუბნება, ვიდრე ის ხელი, ტელეეკრანთან გაბედული მოძრაობით რომ გადაისახავს პირჯვარს."

"დრო აღარ გამყავს, უფრო საქმიანად ვცხოვრობ."

"უცნაური აღმოჩენაა, ზოგჯერ აშკარად ვგრძნობ ისევე მსწავლობენ და მაკვირდებიან საგნები, როგორც მე ვსწავლობ და ვაკვირდები მათ."


– მაინც რატომ გვკლავ, ჰა?
– იმიტომ, რომ სიკეთე მინდა თქვენთვის.
– ეს რა სიკეთეა, შვილო?
– აბა, მაშ, სუ ადამიანები ხომ არ იქნებით?
– რატომაც არა...
– არ შაგწყინდებათ?
– რო დავბერდებით, მერე რაც გინდა, ის გვიყავი.
– ყველა რომ დაბერდეთ, მაშინ სიცოცხლეს ფასი აღარ ექნება“.

– რა არის სიცოცხლე?
– სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის სევდა.
– სიკვდილი?
– სიკვდილიც სევდა არის, ადამიანად არყოფნის სევდა

გოდერძი ჩოხელი


...მე ვიცი, რომ ბედნიერება მითია.

მაგრამ, ხომ მოხვდა ის ვიღაც ალისა საოცრებათა ქვეყანაში?

მე მოვხვდი ბედნიერების მითში, საყვარელო.

აი-შენ.

და არ მიღიმი იმდაგვარმასპინძლურად, გაცვეთილად, როგორც მარტოკაცთან საკუთარი ფეხით მისულ მარტოქალს უღიმიან. არ დაგთამაშებს მოზეიმე ქვენაღიმილი და მიყურებ კუშტადაც თითქოს და თვალები გაქვს ისე შავი, თითქოს შიგ ჩამდგარა ყველა გარდასული ათასერთობით ღამე და ეს ერთი, ეს-ამაღამ-განსაკუთრებულად ბრწყინვალედ ჩაგუბებულა და მიხმობს. მიხმობს და ჩმი მითიც ბედნიერებაზე ეგაა, სხვა რა.

....სულაც არ ვიყავი სადღაც, შენობაში, სადარბაზოში, სართულზე და ბინაში.

ბედნიერების მითში შენი ხმის ორღანი უკრავდა, ჭერად იყო ცის ნახატები და კედლებად-ჩემი საკუთარი განფელილობა, გალღობა, ყოვლისმომცველობა.

მითში მქონდა უხილავი ფრთები…


ჩემი და შენი

ერთად ყოფნა გარდუვალია,

შენ ხარ,

რადგანაც მე ვარსებობ..

ანდა-პირიქით.

ამ მაღალ ღამეს

ციკლოპივით ერთი თვალი აქვს,

მის შუქზე ბრწყინავს

და სიმივით წივის ბილიკი.

ჩვენ ერთმანეთის გადუხდელი ძველი ვალი გვაქვს.

ჩვენ ერთმანეთი

ჯერ ვერაფრით შემოვირიგეთ.

და მაინც:

ჩვენი ერთად ყოფნა გარდუვალია,

მე ვარ,

რადგანაც შენ არსებობ...

ანდა-პირიქით....



ჩამოაფარე!
თვალს მჭრის ზეცა თავის სიშიშვლით.
ამოაშენე ჰორიზონტი თორემ ქარია.
წუთით დამჭირდა შენთან მოსვლა-
ყოფა-სიმშვიდე.
და ახლა საბნად გარინდული დღე მაფარია.
მანამ წამწამებს ჩემი სუნთქვის უპყრიათ ჩერო,
მხრებში მოხრილი
გაზაფხული
მინდა
გაჩვენო...
შენ კი,
გამარტყი ეს გაშლილი ხელი ბებერო.
კიდევ-
საბერტყი გადამაჭდე ნაზარდ ფესვებზე.
კიდევ-
ცრემლებად შეიძლება ამოვიბერო
ახლად აყლორტილ მიტოვებულ შენს ნათესებზე.
კიდევ-
დამსვარე ამ ცოდვებით ბაგეგახსნილი
ხან უკარება
ხან ამაყი
ხანაც მარხული...
-მიდი, წაიღე!
ის დღეები, წუთებიც, წლებიც.
სარჩევში ხელი ჩაყავი და ამოირჩიე.
და რა აზრი აქვს, შენ როგორი სიკვდილით კვდები
არტახებს იხევ თუ განაჩენს ისე მორჩილად
იღებ სიკვდილად, რომ ფარული კენჭისყრის წესით
გაუკვალავი ბილიკებით თამაშს თანხმდები.
სიკვდილი…


← предыдущая 1 2 3 следующая
Дневники
Дневники обновляются каждые 5 минут