ნამიან გზაზე სადაც უფრო დიდ გუბეს ვნახავ მოტოციკლეტით შევტოპავ და უფერულ გუბეს მუქ ფერს მივანიჭებ.ციდან წვიმის წვეთები ჩემკენ მოემართებიან.მისი ცივი „კანი“ჩემს ხელს ეცემა რომელიც მაგრად მაქვს მოჭერილი საჭეზე.სივრცეში არავინ ჩანს,მხოლოდ მე და წვიმა ვართ.მას უნდა ჩემს სახეეს შერეხოს,მაგრამ ამაში ხელს უშლის შავი ჩაფხუტი.მზე არსად ჩანს,ჩამალულია ღრუბლებში და გამოხედვასაც არ კადრულობს.ტყაპ!ისევ გუბის ხმა ისმის...უცებ გზაზე გამოჩნდა ცისფერი მოტოციკლეტი,მასზე მაღალი ბიჭი იჯდა,კუნთები გამოკვეთილად უჩანდა,მხრებშში გასწორებულიყო და მოტოციკლეტს მიაქროლებდა...უცებ ჩემს გვერდით აღმოჩნდა,შემათვალიერა და წამოიძახა
-გინდა შევეჯიბროით?ფინიში კი რბოლა სადაც იმართება იქ რომ ორი სტოლბაა ერთმამნეთის საპირისპიროდ მანდ იქნება...ცოტას გავივარჯიშებ!-სიტყვები ერთმანეთშ მიაყარა და მომიტრიალდა,
ეტყობა ვერ მიხვდა რომ გოგო ვიყავი ამიტომაც დავთანხმდი,ბოლოს სიამოვნებით ვუყურებდი მის დამარცხებულ…