Po nocnej zroszonej trawie

Stąpała śmiało pośród kwiatu

Blond włosa nagutka prawie

Jak by miała oznajmić światu

O wiosennej urodzie i blasku

Z warkocza splotem uśmiechu

Słuchała skowronka o brzasku

W śpiewie rzeczki w pół oddechu

Na ramieniu poczuła dotknięcie

Tak niechciane nieoczekiwane

Otworzyła oczy zniknęło zaklęcie

Piękna fizjonomii tak zapomniane

Po nutach dnia w blasku księżyca

Gwiazdy wspomnień wnuki kołyszą

Lecz lusterko mówi: nic do ukrycia

Uroda inna czas rysuje buzię ciszą

Amadeusz ze Śląska

Dla tych co młodość minęła jak sen

Dusza dalej młodą w każdy życia dzień

Pëlqen! 2