Czasem
tak bywa, że los skrzyżuje drogi ludzi, którzy nigdy by nie pomyśleli,
że może coś między nimi zaiskrzyć, zaistnieć.. Mają swoich partnerów,
prowadzą swoje życia.. I nagle.. bum. Zaczynają myśleć o sobie.. na
początku co jakiś czas.. potem częściej i częściej... nagle
nieustannie.. aż w końcu zdają sobie sprawę, że to zakochanie.. Po
zakochaniu miłość.. Nawet nie wiedzą kiedy.. w marzeniach widzą tylko
siebie.. To jak może być gdy się zobaczą, co powiedzą. Zapominając o tym
co było przed.. o tym, że nawet z kimś byli, dla których coś znaczyli i
na odwrót.. nagle wszystko znika i staje przed człowiekiem osoba, którą
zaczęło się uważać za bratnią duszę, pragnie się jej pocałunku, ciepła
ramion, rozmowy.. A co z życiem przed.. Jeśli nie ma się dość odwagi by
skończyć z tym co było przed.. pozostaje jedynie ból, tęsknota..
bezradność i niewiedza, czy tak ma po prostu być.. Czy może życie
specjalnie tak zrobiło, żeby docenić to co się ma aktualnie, z kim się
jest.. Może da się oszukać myśli, zapomnieć z czasem. Może i tak, ale w
sercu zawsze pozostaną chwile spędzone razem ukradkiem.. Te szczęśliwe
spojrzenia, wspólne rozmowy... Strach przed tym co powiedzą inni..
Znajomi, nieznajomi, rodziny.. Wszystko to spowoduje, że to uczucie
stanie się jedynie marzeniem nieosiągalnym, bo trzeba pogodzić się z tym
jak jest i dalej żyć tak jak się żyło wcześniej. Bo zbyt dużo
przeciwności to być może znak, że nie jest to nam pisane..
Te słodkie oczy Twoje w uśmiechu widzę ciągle i będę.
Pašlaik nav neviena komentāra
Atstāj komentāru, un uzsāc diskusiju!