დილა თენდებოდა,მაგრამ გათენებას არანაირი აზრი არ ჰქონდა...თენდებოდა უღიმღამოდ....ნაცრისფერი ცა მიისთვის მხიარულ ფერებში აღარ იხატებოდა.....მისი ცხოვრება შავ-თეთრ ფერებში იხატებოდა.....ის ვერ ხედავდა სხვა ფერებს....ის უსინათლო ნამდვილად არ იყო,უბრალოდ ხედავდა იმაზე მეტს,რაც არ უნდა დაენახა.....მაგრამ ცხოვრებაში გამოჩნდებოდა მომენტი,როცა შავ ფერებს თითქოს კაშკაშა მზის ნათელი აფერმკრთალებდა,მაგრამ ეს მხოლოდ წამიერი თავის მოტყუებ აიყო......იგი დარდობადა,ცრემლებით მოლივლივე თვალებბით უფლისგან შენდობას და შველას ითხოვდა..ივედრებოდა მისი თვალები...უფლის განგება დიდია!უფალო დიდება სენდა!!!განა რას ითხოვს მისი თვალები უფალო......რას გევედრება?!მის ქვითინში იღვენთება სანთლები...,....მას არ უნდოდა ასე მომხდარიყო,მაგრამ გაბორეტებული ადმაიანი რომელსაც წამიერი სისუსტე ახასიატებს ბევრის გამკეთებელია.........მას სტკივაა...ტკივილი ტანჯავს,მოსვენებას არ აძლევს ეს ყოველივე, ხვდევა რომ დაკარგავს ყველაფერს,რაც კი აქამდე მოუპოვებია......აამას განიცდის?!ეს საიდუმლო ტანჯავს და კლავს მის სათუთ გულს,ის ხომ სულ ახლა იწყებდა ცხოვრებას,რომელიც არასდროს არ ღირსებია....რომლის მოლოდინშიც მოიკლა გული.......ნეტავი სუსტი ადამინაი იყოო_?ტუ იმაზე ბევრად ძლიერი ვინდრე მე მეგონა! ეს მხოლოდ მან იცოდა და ზეცაში უფალმა..რომელმაც მიიგო თუ არა მისი სული ესეც კი ა რ ვიცი
Pašlaik nav neviena komentāra
Atstāj komentāru, un uzsāc diskusiju!