secila fjale dhe secila fotografi e cila me kujton ate, ka cen paraqitje e ndaluar ne koken time. por esht aq veshtire.deshiroj ti zhduk te gjitha kujtimet dhe ato qe kane ndodhur. deshiroj te shtyp ndjenjen e perplotesueshmeris dhe faktin se me mungon shum. nuk guxoj te mendoj ne asgje qe do tme sillte ne kontakt me te kaluaren me plot kujtime. gati qe me nuk degjoj muzik pasi qe ne secilen keng, varg ,gjej dicka qe ma kujton ate. shmangi edhe te shikoj televizor pasi qe her pas here paraqitet ndonje perqafim apo puthje e ndonje cifti gje e cila me rikthen mbrapa duke mi aktivizuar kujtimet kur ne te dy cendronim te shtrire afer njeri-tjetrit. ngushllimin per kete duhet ta gjej ne pergjegjesi dhe ne pune . ket arrij ta bej, pra qe tmos mendoj per te,vetem kur te futem ne ndonje pune ce kerkon shum mund dhe energji nga une. sa po e perfundoj kete pune , kur te dal jashte ne erresir " e gjej" ate, shkoj ne lokal e shoh "ate" kthehem ne shtepi shtrihem ne shtrat perseri esht "afer ' meje .cka te bej? a ekziston ndonje hap apo veprim ce do tme ndihmonte ? jo. tani per tani nuk egziston. harrimi do te vije, ket nuk mund ta mohoj dhe se koha do te sheroj plaget. por ,pikerisht ne kete esht problemi. koha.....nuk mundem as te imagjinoj se sa shum do tme nevojitetqe te te harroj ,sa do te zgjas derisa sa te gjej hapin e qelluar q e do tme shtynte ta harroj perfundimisht dhe kurre me tmos e kujtoj?............. ky artikull esht botuar dhe ne gazeten KOHA ne maqedoni..........autor toni87

Patīk