Ne sakam da ziveam poveke bez tebe od momentot koga rece poveke ne si za mene Sekoe utro se budev so nasmevka na moeto lice I go gledav sonceto I pomisluvav na tebe I bev mnogu sreken Sekoja vecer go gledav noknoto nebo I pomisluvav na tebe, ja gledav najsvetlata zvesda sto ja imenuvav po tebe I na moeto lice imase srekna nasmevka sto ja imav najsvetlata zvesda za mene I zaspivav ispolnet so ljubov, moite oci bea polni so sjaj I zezok zar zatoa sto te gledav kolku si srekna I slatka, moite usni bea vreli od tvoite baknezi, mojata koza beze topla od tvoite dopiri Moite sonovi stanuvaa realnost, A od migot koga zamina od mojot zivot Sekoe utro se budam so taga na moeto lice, koga go poglednuvam sonceto I koga pomisluvam na tebe sekjavanjeto na site srekni migovi pominati so tebe me tera da taguvam po niv Sekoja vecer koga go poglednuvam nokjnoto nebo I ja gledam najsvetlata zvesda I placam sto ja zagubiv najsvetlata zvesda I sto ne sjaje poveke za mene, moite oci go izgubia nivniot sjaj I se napolnia so solzi sto ne te gledaat tebe, moite usni se ladni zatoa sto gi nema poveke tvoite topli baknezi , moite sonovi stanaa kosmar sekoja vecer sonuvam kako te gubam I migot koga me ostavi Ne sakam da ziveam poveke od migot koga me ostavi I mi ja zede srekata, ljubovta nadesta sonovite nasmevkata zivotot ti mi bese seto toa

Patīk 2