ŚCIEŻKAMI ŻYCIA...
Ścieżkami życia co dnia przemykam,
szukając skrawka wolnego nieba,
gdzie los wyznacza mi szlak mój własny,
bo wciąż pod górę - wspinać się trzeba.
Czasem zachwyca wspaniały błękit
i wszystko proste mi się wydaje,
nagle się rodzą brunatne chmury,
...a życie trudem znowu się staje.
Nadzieja, która w mym sercu płonie,
pozwala wciąż snuć kolejne plany
i ciągle wierzyć, że dzień następny,
być może jutro...
... będzie udany.
W tym labiryncie zawiłych ścieżek,
przecieram swoje szlaki nieznane,
ja kocham życie, bo ono przecież,
jest raz jedyny tylko nam dane!
Pašlaik nav neviena komentāra
Atstāj komentāru, un uzsāc diskusiju!