Blog

Insan yaranmayib umid qirmaga,
Omurluk qelbimde qalmaga calis.
Nahaq can atirsan qisqandirmaga,
Konlumu ovcuna almaga calis..

Vallah, gec olacaq vaxtin kecende,
Esqin serbetini derdden icende,
Hesaba gelmeyen guller icinde
Yegane ciceyim olmaga calis..

Yaninda olaram her bir vedende,
Butun anlarinda, fesillerinde.
Sevgine ureyim darliq edende
Cosub gozlerime dolmaga calis..

Olsun ki, derdinden coxu olecek,
Saclar agardacaq, yaslar silecek.
Ozgeler adice xezel bilecek,
Payizda menimle solmaga calis..

Hesret urek etmir qapini doye,
"Can"deyen olubmu yada, ogeye?
Seni mensizliyin qirmasin deye,
Yadina gileyle salmaga calis...

Qadını dirçəldən , onu uçurumun dibinə qədər düşməkdən qoruyaraq həyata yenidən bağlanmasını təmin edən yeganə qüvvə eşqdir.

- Fyodor Dostoyevski

Sevgidir yaşamagçın insana can veren de,
Sevgidir mene ancag heyatı sevdiren de
Işığı da sevirem, kölgeni de sevirem,
Ey ayağımdan çeken, men seni de sevirem
Senin varlığın mene heyat dersi öyreder.

Məndən ayrılanda qəmli söz demə
Bil ki, qazanmadıq sevgini asan
Məndən ayrılanda xüdahafiz demə
Qorxuram gedəsən qayıtmayasan

Bir il bundan əvvəl bu gün görüşdük

Mən qəribə biriyəm bu qəribə həyatda,
Saxla sən bunu yadda!
Mən sizlərdən deyiləm, yiyənizsə də yiyəm,
Mən sizlərdən fərqliyəm...
Mən qəribə biriyəm bu qəribə həyatda,
Ola bilsin mən adda
çox olan bir adamlar,
bir ömrü yaşayanlar,
bu adı daşıyanlar,
Olmuş, olub, olacaq!
Lap tutaq ki, bu dünya eyni adla dolacaq...
Onlar mən deyiləm ki, mən qəribə biriyəm
bu qəribə həyatda.
Mən işıq sürətilə min illərlə ötüşən,
min ayətlə görüşən,
Üzünü görmək üçün,
Başına dönmək üçün,
uzun-uzun yol gələn,
Göyün sinəsin dələn -
yeddi qatın deşənəm.
... Zəmbil ilə düşənəm
bu dünyaya səninçün.
Ey yaranan mənimçün,
fəqət mənim olmayan,
Mən qəribə biriyəm...
Nə qədər ki, diriyəm
mən belə də olacam,
mən belə də qalacam,
mən belə də saralıb, mən belə də solacam.
Mən dəyişən deyiləm.
Mən əyişən deyiləm
xəyalından yad ilə,
Nolar məni…

Yenə bu şəhərdə üz-üzə gəldik,
Neyləyək, ayrıca şəhərimiz yox.
Bəlkə də, biz xoşbəxt ola bilərdik,
Bəlkə də, xoşbəxtik, xəbərimiz yox.
Aradan nə qədər il keçib görən, -
Tanıya bilmədim, məni bağışla.

Mən elə bilirdim, sənsiz ölərəm,
Mən sənsiz ölmədim, məni bağışla!
"Ölmədim" deyirəm, nə bilim axı, -
Bəlkə də, mən sənsiz ölmüşəm elə,
Qəbirsiz-kəfənsiz ölmüşəm elə.

Bəlkə də, biz onda ayrılmasaydıq,
Nə mən indikiydim, nə sən indiki, -
Ayrıldıq, şeytanı güldürdük onda;
Bu ilin, bu ayın, bu günündəki,
Elə bu küçənin bu tinindəki
məni də, səni də öldürdük onda.

...Sağımız-solumuz adamla dolu,
Qol-qola kişilər, qadınlar keçir.
Özündən xəbərsiz, ömründə min yol
Özünü öldürən adamlar keçir.

Keçir öz qanına qatan adamlar,
Bir də ki, qan hanı?
Qan axı yoxdu.
Hamı günahkardı dünyada, amma
Dünyada heç kəsin…

TƏKLİK

Xəyal gah dağdadır, gah da aranda,
Gah göyə yüksəlir, gah enir insan.
Otaqda bir saat tək oturanda,
Yüz ilin dərdiylə yüklənir insan.

Elə bil divarlar gəlir üstünə,
Qulağın səslənir, qəlbin döyünür.
Alışıb yanırsan sən öz tüstünə,
Nidalar gözündə suala dönür.

İnsanı tez yorar düşüncələr də,
Verib nəfəsini dərd udar insan.
Özündən başqası olmayan yerdə,
İnsan olduğunu unudar insan...

Bir günəş bəs edər, pərişan olma,
Sənin yüz Kür qədər göz yaşın olsa.
Min dərd hücum etsə, könül, sıxılma,
Bir nəfər dərd bilən sirdaşın olsa.

Dünyaya gəlmədik biz əbəs yerə,
İnsanıq, insan da bizə gərəkdir.
Bağatək qınına çəkilənlərə
Ürək nə gərəkdir, dil nə gərəkdir.

Çay çaya qovuşmaz sular daşmasa,
Ulduzun ulduzla ünsiyyəti var.
Göydə buludlar da qoşalaşmasa
Nə ildırım çaxar, nə yağış yağar...

Yol tapa bilərmi…