Sevgin ürəyimdə qərib düşübdür,

Yurdu talanıbdır yuvası uçub.

Gecələr sığınıb ümid payına

Dərin baxışında yuxu da susub.



Zaman çox yarama bil sığal çəkib,

Amma dərinlikdə nə çox qəm-kədər.

Nə çox iztirab var, nələr bilmirəm

Bəlkə ürək yatır bir ümman qədər.



Daha fikirlərim darma-dağındır,

Yolumun əvvəli başı görünmür.

Bəxtim daş içində sükut bağlayıb

Ayılan zamanı yaşı görünmür.



Özümü danlayıb günahkar deyə,

Elə hey kirpiklə od qaldırmışam.

Gözümü yollardan yığmışam daha

Özüm mən özümə dayaq olmuşam.



Ruhum bədənimdə hər çırpındıqca

Titrək baxışından sevgi ummuşam

İnsaf yaxşı şeydi, illər boyunca

Taleyin yükünü tək daşımışam.



Əlim yollarına uzalı qalıb

Belə çox çəkəcək uzun illər də.

Mənə dinclik vermir ,rahatlıq vermir

İttiham eyləyir xatirələr də.



Qəmim qəmim üstə yığılıb indi

Mənsə, bir ümidi dayaq bilmişəm.

Ömrün o başından dər ocağına

İri addımlarla qonaq gəlmişəm.



İllər bir dayağı qənimət bilib,

Nə səbrim vardısa, aldı apardı.

Ümid çırağımı söndürüb qəfil,

Qədər yaman yerdə pis axşamladı.

Patīk 2