უგუნურება აშინებს ჩემს სულს,ტირილი მინდა,
ვტირი კიდეც...
დღესასწაულად რომ გვექცია ჩვენი ცხოვრება,
ვაქციეთ სევდად!
ედემის ბაღში გავლის ნაცვლად ვიარეთ მტვერში!
რომ დაგვეჭირა ყოველი წამი ,სული გვებერა,
სასოებით და სიყვარულით,არ მოვისურვეთ...
ვერ მოვიცილეთ საზიზღარი, სულთამხუთავი
ამპარტავნების უაზრო შიში,
არ შემოვუშვით სულში სხივი უკვდავებისა...
მის ნაცვლად ზიზღი ჩავისახლეთ
და ახლა გვინდა,ისე გვინდა
ხელით შევეხოთ და ამოვგლიჯოთ მისი ბუდე,
ლამის გავგიჟდეთ ამ სურვილისგან,
ლამის გავგიჟდეთ....
ვერ შევინახეთ საიდუმლო
ისე უბიწო და შეურყვნელი,
როგორც დილის მზე...
ვერ ჩავიხუტე ისე მჭიდროდ,
რომ მისი სუნთქვა მხოლოდ მე მეგრძნო
და სხვას არავის...
მე ასე მახსოვდა "homo homini "-ო:))))
homo faber est homo liber et homo ludens:)