[usernames]'s blogs

EKA3EKA
47, Tbilisi, Georgia


შენ დარე გქვია.
დედაჩემი, ჩემი დედა ხარ.
მე – შენი შვილი, ნიკოლოზი, დიდება უფალს!
მე არ მინდოდა, რომ შენ ასეთ დღეში გენახე,
მე არ მინდოდა, აგვსებოდა ცრემლებით უპე.
მე მახსოვს ის დრო, სხვანაირად როცა ვიყავით,
სულ სხვანაირად… სხვანაირად თბილოდა მაშინ
ჩვენს სახლში… მახსოვს (კარგად მახსოვს), როგორ ვიდავეთ
იმაზე, რომ მე აღარა ვარ პატარა ბავშვი.
არადა, ახლა რომ გიყურებ დილით მიმავალს
სამსახურისკენ, შეციებულს და წელში მოხრილს,
მე ვუბრუნდები იმ საღამოს, სწორედ იმავეს,
როცა დიდივით გაგეჯგიმე, ხმა დავიბოხე
და გადმოგხედე მედიდურად (არ მეცინება).
ვიყავით ორნი ოთახში და ციოდა გარეთ,
მე მივდიოდი, შენ ჩაიცვი შალის წინდები…
მთხოვე, რომ კარგად მომეხურა ოთახის კარი.
მე…


იასამანი როგორც სიშორე....
მესაუბრება შორიდან ქარში...


ეს ვინ მოვიდა?
ვინ შემოაღო ჩემი კარი დაუკითხავად?


თუ გინდა რომ მიპოვო და შემიგრძნო,

შორს ნუ მეძებ!

მანდვე ვარ...

შენს გულში...


ზამთრის მიწურული,
ფერი - მოწყენილი,
სულში ჩაიღვარა
სევდის მოტივებად


მე დაგიბრუნებ ბავშვობას ლექსით,


21.02.2012

კაცი კვდებოდა და ანგელოზს სიცოცხლე
სთხოვა, ანგელოზი გამოეცხადა და
ხელისგულით თხილი გაუწოდა, რამდენი
თხილიც აქ არის იმდენ სიცოცხლეს მოგცემო.
კაცმა უარი თქვა ბევრიაო, მაშინ ანგელოზმა
კაკლის
გული გაუწოდა, კაცმა ესეც ბევრიაო. მაშინ
ანგელოზმა უთხრა, არც მეტი არც ნაკლები,
რამდენი მეგობარიც
გყავს იმდენ სიცოცხლეს მოგცემო.მაშინ კაცი
დაღონდა, რადგან იცოდა მისი სიკვდილი
ახლოს იყო, მას არცერთი მეგობარი არ ყავდა.


გიხილე და ვფიქრობ,რომ ახლა მე შენზე რა ვიცი?


ფიქრისგაუმხელად მესალმები,
თვალებშიც, რატომღაც, არ მიყურებ,
მახსოვს, ბავშვობაში, კესანების,


Blogs
Blogi tiek atjaunināti katras 5 minūtes